ELSKA

I)

(að), v. to love (hann elskaði ekki annat goð meir en Frey);

refl., elskast at e-m, to grow fond of; recipr., to love one another (höfðu þau Jón elskazt frá barnœsku).

II)

f. love (= ást); hafa elsku á e-m, to love one; leggja elsku á e-n or við e-n, to take a fancy for, to fall in love with one.

* * *

u, f. (ælska, Barl. 6, O. H. L.), [this word is peculiar to the Scandin. races; it is probably derived from él and an inflexive sk, and properly means storm, whence metaph. passion; the Swedes and Danes have not the single word, but älskog and elskov, qs. elsk-hogr; Icel. elskhugi or elskogi]:—love; með Guðs elsku ok náungs, Hom. 48; hafa elsku á e-m, to love one, Bs. i. 36; mikla elsku hafði jarl á konungs syni, Fms. ix. 242; vit höfum lengi saman haldit okkarri elsku, vii. 140; svá mikla ást sem þú hefir á hinum digra manni ok elsku við hann lagt, iv. 182.

COMPDS: elskuband, elskubragð, elskufullr, elskugeð, elskugras, elskulauss, elskuleysi, elskumerki, elskusemi, elskuváttr.